جمعه زمین هم مثل آسمان،آبی آبی خواهد بود

روز جمعه 20 اردیبهشت 92 همه آبیدلان با هر عقیده و نظری به جشن قهرمانی استقلال دعوت هستند.جمعه دیگر طرفدار امیر قلعه نویی،فرهاد مجیدی و ...نداریم،هرچی بود گذشت و حالا باید مزد یکسال حمایت خودمان را با شادی و خوشحالی کردن بگیریم.
شاید با اطمینان کامل باید بگویم که برای اولین بار است که می خواهم به ورزشگاه آزادی بروم و مطمئن هستم تیمم  قهرمانی را بدست آورده و در پایان بازی قراره جشن قهرمانی را بر پا کنیم.
در طی این یکی دو دهه ای که  به ورزشگاه می رفتیم هیچگاه دیداری نبوده که مطمئن باشیم در پایان آن قراره جشن قهرمانی به پا کنیم و بازیکنان و کادرفنی تیم محبوبمان دور افتخار بزنند!
نمی دانم این که می دانیم تیم محبوبمان قهرمان شده و مطمئن هستیم جام قهرمانی را بالای سر خواهیم برد حس خوبی داره یا نه!؟نمی دانم اینکه در طول 90 دقیقه هیچ استرسی بابت نبردن و یا قهرمان نشدن نداریم حس و حال خوبی در جریان بازی برایمان ایجاد می کند یا نه!؟
نمی دانم از اینکه از ابتدای بازی آخرمان سرود قهرمانی تیممان را قراره بخوانیم و به نتیجه بازی در حال برگزاری اصلا کاری نداریم،بهمون مزه می دهد یا نه!؟
هرچه هست برای اولین بار این حس را تجربه می کنیم و با خیالی راحت و با آرامشی بسیار به استقبال این دیدار می رویم و بر روی سکوها و صندلی ها خاکی اما همیشه آشنای ورزشگاه آزادی می نشینیم و شاید اصلا یک دقیقه هم نشستیم و تمام 90 دقیقه را آنهم پشت به زمین بازی دست بر روی شانه های هوادار کناری خود بیاندازیم و با خواندن سرود قهرمانی منتظر سوت پایان بازی شویم.
خلاصه اینکه روز جمعه همه استقلالی ها دعوت هستند!هر کسی آمد که حالش را میبرد و هرکسی هم نیامد ما جایشان را خالی میکنیم و به جایش ضمن تشویق تیم با جام قهرمانی دور افتخار میزنیم.